Products You May Like
De jaren na de Eerste Wereldoorlog markeerden een significante golf in de interesse van toeschouwers voor tennis, wat resulteerde in de bouw van grote stadions die gedurende het grootste deel van de 20e eeuw de vier Grand Slam-toernooien zouden organiseren. Sterren zoals Suzanne Lenglen uit Frankrijk en Bill Tilden uit de Verenigde Staten droegen bij aan de groeiende populariteit van het spel.
In 1922 moest Wimbledon nieuwe locaties vinden vanwege de overweldigende vraag. Het toernooi verhuisde naar Church Road en werd gekenmerkt door een speciaal gebouwde Centre Court arena met een capaciteit van 13.500 toeschouwers, ontworpen door architect kapitein Stanley Peach. In diezelfde periode werden ook andere prominente tennisstadions over de hele wereld geopend, zoals White City in Sydney in 1922, Forest Hills in New York in 1923, Roland Garros in Parijs in 1928 en Kooyong in Melbourne in 1932. Deze locaties zouden gedurende het grootste deel van de 20e eeuw dienen als gastheer voor de vier Grand Slam-toernooien.
De bescheiden beginjaren van Wimbledon kunnen worden teruggevoerd naar de eerste mannenfinale in 1877, die werd bijgewoond door slechts 200 toeschouwers. Echter, tegen 1913 explodeerde het aantal toeschouwers naar 10.000 mensen die de finale van de Heren Uitdaging Ronde bijwoonden op de tweede vrijdag van de kampioenschappen. Deze wedstrijd kenmerkte de verdedigend kampioen Anthony Wilding, die Maurice McLaughlin versloeg in een hevig bevochten driesetter. De komst van charismatische spelers zoals Wilding zorgde voor nog meer vraag, waardoor de oorspronkelijke locatie van Wimbledon op Worple Road te klein werd.
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak in 1914, werd de beslissing om nieuwe locaties te vinden uitgesteld. Na het herstellen van de vrede in 1919 en met de komst van Suzanne Lenglen, bijgenaamd de “Divadu Tenis” uit Frankrijk, en de komst van de charismatische Bill Tilden uit de Verenigde Staten, werd het noodzakelijk om te verhuizen. Lenglen, een buitengewoon talent, was ongeslagen in het enkelspel vanaf 1914 tot ze in 1926 professional werd. Haar ongeëvenaarde record van 15 Wimbledon-titels, waaronder zes in het enkelspel, 19 Franse kampioenschappen en twee Olympische gouden medailles, maakten haar de grootste vrouwelijke speler in de geschiedenis.
Lenglen’s impact op de sport was onmiskenbaar. Ze heeft het spel gerevolutioneerd door Victoriaanse idealen van kleding en decorum uit te dagen. Lenglen’s charismatische persoonlijkheid, enigmatische aard en gedurfde modieuze keuzes maakten haar de eerste wereldwijde superster in de vrouwensport. Ondanks haar voortijdige dood in 1938 op 39-jarige leeftijd, zal haar nalatenschap altijd voortleven.